Ein rar dag

I dag har vert ein merkelig dag. Den har vert god på mange måter, men på ein måte har den vert litt rar, sær, trist. Det har seg sånn at for ei uke sia døde besten min, og idag var det begravelse. No som eg er høygravid og energien ikkje e heilt som den bruke å ver, tok eg det valget å ikkje reise 80 mil ein vei. Eg kjenne eg er heldig som har ein familie og slekt som godtok det, og støtta valget. Har heldigvis ei grav å besøke når nurket e kommet til og vi skal nedover for å ha barnedåp :)
Gode, gamle, tykke besten min. Han var oppegående til siste slutt, og fikk med seg meir enn ka eg gjorde. Ein gang eg var i besøk te besten og besto, begynte han å snakke om styringsrenta! Kjære vene eg veit ikkje ka det e ein gang. Han var kjempe flink med hendene og vi er heldige som har fått så masse fint av han - lenge leve minner. Han var ein kjempe flink håndverker. Ein ting han ikkje kunne var å plystre, han bare blåste gjennom leppene, men søt var han! Vi har hatt ein god beste i mange år. Og han er den første av besteforeldrene min som dør. Så eg e jo heldig, som har tre igjen.
Har snakka med noen av de som var der i dag, og det hadde vert ei fin stund, både i kirka og minnesamværet etterpå.
Det som gjorde dagen ekstra spesiell var at vi hadde time til jordmor og den begynte samtidig som begravelsen - livet er fullt av kontraster. Vi lytta på hjerteslagene til et nytt liv, men et anna blir avslutta.


Besteforeldrene mine!